Aδέσποτα ζώα στην Ελλάδα – Μέρος 1..

Αδέσποτα ζώα στην Ελλάδα

Πρόσφατα τύχαμε σε έντονες συζητήσεις με συνανθρώπους μας, με διαφορετικές σχέσεις και εμπειρίες ζωής  με τους αγαπημένους τετράποδους φίλους μας,  (  εθελοντές σε φιλοζωικές οργανώσεις, εκτροφείς,κτηνίατροι, φίλοι και fun των τετράποδων φίλων μας,γνωστοί και άγνωστοι) για τα αδέσποτα ζώα,τους λόγους και  τις αιτίες που συντελούν στην εικόνα της χώρας μας που πιστεύω ότι δεν τιμά KANENA μας, ούτε την κουλτούρα μας.!!

 Παράλληλα βίωνω συχνά αυξανόμενες δυσάρεστες εμπειρίες απο τη τελική απόφαση κάποιων συνανθρώπων μας,  να εγκαταλείψουν τις ψυχές που κάποτε είχαν  μαζί τους, στη γειτονιά μου , στο δρόμο, στο πάρκο,στη περιοχή σας, στο πεζοδρόμιο, στην είσοδο της πολυκατοικίας, στα χωράφια, στο βουνό, στο δάσος , στη μέση  του πουθενά….

 Μάλιστα τα μικρότερα κουτάβια απο αυτά,μέσα σε χαρτοκιβώτια, η σε ιδιοκατασκευές, για να μειώνεται η να εξαλείφεται προφανώς το αίσθημα εγκατάλειψης, και  να γίνεται ο ύπνος πιο εύκολος για τους ίδιους και ταυτόχρονα πιο δύσκολος για κάποιους άλλους.!!

Καθημερινά πάλι όλο και περισσότερες αγγελίες η μηνὐματα  στο διαδίκτυο βρέθηκε/χάθηκε γκλικάρουν στο inbox μου, μερικές απαντάω και προσπαθώ να βρώ λύση, άλλες προσπαθώ για φίλους και γνωστούς να τους  κατευθύνω προς τα που να κινηθούν.. μα προς τα που να κινηθούν;…Οι φιλοζωικές ασφυκτιούν, οι εθελοντές φωνάζουν όλο και πιο δυνατά,,ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΛΛΑ..δεν έχουμε χώρο ούτε ξέρουμε τι να κάνουμε πια.

Στη περίπτωση της Ζωής (ωραίο όνομα της έδωσε η Βιβή τελικά :))πήρα πρώτα τηλέφωνο τη φιλοζωική της περιοχής μου , όπου μετά απο κάποια πετυχημένη προσπάθεια επικοινωνίας πήρα την απάντηση: ”Θα πρέπει να μιλήσεις με το Δήμο”. Η σκυλίτσα έδειχνε έγκυος, δεν εμπιστευόταν τους ανθρώπους και έτυχε να βρεθεί στην είσοδο μας , όπου πλησιάζοντας την καταλάβαινες ότι έχει ταλαιπωρηθεί πολυ και δεν εμπιστεύεται πλέον τους ανθρώπους.
Είχε ένα λουράκι πάνω της που έγραφε ᾽᾽Θα σ᾽ αγαπάω᾽᾽ , και ένα νούμερο. Το νούμερο αυτό ήταν ο αριθμός του κινητού του πρώην ιδιοκτήτη της και μόλις ξημέρωσε έτυχε να απαντήσει.

Στεναχωρήθηκα ακόμα περισσότερο όταν ένας κύριος στην άλλη γραμμή με σπαστά ελληνικά απάντησε, δεν πρόλαβα να ακούσω μια καλημέρα πίσω, και καπάκι ρώτησα,,, πως μπόρεσες και κοιμήθηκες το βράδι;… έβαλε τα κλάματα…Αποφάσισα!!!  Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για τη Ζωή. Η Ζωή είναι περίπου 8 χρονών.

Μέσω κοινής μας φίλης γνώρισα τη Βιβή, την οποία ευχαριστώ θερμά που μου άνοιξε τα μάτια ,με κατεύθυνε για το τι πρέπει να κάνω και έγινε αρωγός στη προσπάθεια να γίνει το καλύτερο δυνατό για τη Ζωή.

Κάλεσα στο Δήμο της περιοχής μου, όπου λες και μίλαγα κινέζικα στην αρχή, τελικά κατάφερα και μίλησα με κάποιον υπεύθυνο. Μου είπε μετά από έντονες συζητήσεις και κάποια διαμεσολαβιτικά αναγκαία τηλεφωνήματα  ,, θα φροντίσουμε να στείλουμε ασθενοφόρο της Φιλοζωικής Εταιρείας που συνεργαζόμαστε  σε μερικές μέρες για να περισυλλέξει τη σκυλίτσα , να γίνουν οι εξετάσεις που πρέπει, να γίνει στείρωση και οτι απαιτείται ,microchip,εξετάσεις κτλ. Έτσι ωστε να επιστραφεί και πάλι στο σημείο που βρέθηκε..Εγκεφαλικό!!!  Ούτε καν ήξερα η μπορούσα να φανταστώ ότι έτσι δουλεύει το σύστημα..Τελικά έτσι δουλεύει!!!

Δεν περίμενα κανένα ασθενοφόρο βέβαια,, πήρα τη καινούργια μου φίλη μου Βιβή, έβαλα και τη Ζωή στο αυτοκίνητο και πήγαμε στη Φιλοζωική Εταιρεία στο Κορωπί.

 Μετά απο μερικές μέρες ξαναπήγαμε για να πάρουμε τη Ζωή εφόσον δεν μπορούσε να φιλοξενηθεί άλλο εκεί..η Ζωή δεν ήταν έγκυος!! Ευχάριστα νέα!! . “Έδειχνε ήδη πολύ καλύτερα , οι γιατροί εκεί super(ονόματα?), τσιπαρίσματα, εξετάσεις, μια θεραπεία για ένα θεματάκι υγείας, και όλα κομπλέ, αλλά δεν ολοκληρώθηκε εκεί η περιπέτεια της!! Η Ζωή έπρεπε τώρα να βρεί ένα καινούργιο σπίτι, μια καινούργια οικογένεια να τη δεχτεί και να της προσφέρει ότι είχε χάσει μέχρι τώρα, και πάνω απόλα να ξαναβρεί την εμπιστοσύνης της στους ανθρώπους.!!

Φιλοξενήθηκε στα πιο γλυκά και ζεστά χέρια που γνώρισα ποτέ , και αυτό το ένιωσα απο τη πρώτη στιγμή που την αγκάλιασε η κα Γιάννα Αθανασιάδη.!