Βρέθηκε η Αέλια!!

Και πάλι στην αγκαλιά των αγαπημένων της που δεν την άφησαν λεπτό,ούτε από τη σκέψη τους!!

Όλα ξεκίνησαν λίγο πριν την Ανάσταση, σε μία από τις στιγμές που λές να μην σου τύχει, η κακιά στιγμή που λέμε..που απλά έτυχε, που κατά περίεργο τρόπο όλα συνωμότησαν να συμβεί το αναπάντεχο.

Ένα δυναμιτάκι ήταν αρκετό για να κάνει την Αέλια να εξαφανιστεί κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια των δικών της ανθρώπων.

Το μετά,,ένα βασανιστήριο που συμβαίνει στον ευατό μας όταν χάνουμε μέσα απο τα χέρια μας κάτι που λατρεύουμε.Μια ψυχή!!

Συναντήσαμε τον Νίκο και την Άνθια τη Κυριακή του Πάσχα να πηγαίνουν με το Smart τους από γειτονιά σε γειτονιά , από περιοχή σε περιοχή και από πάρκο σε πάρκο ελπίζοντας κάθε φορά ότι θα συναντήσουν κάπου την Αέλια,για να την φέρουν πάλι πίσω. Στο σπίτι της.

Η Βδομάδα των Παθών για αυτούς, ξεκίνησε λίγο πρίν Ανάσταση και κράτησε για τις επόμενες 3 μέρες.

Σχεδόν χωρίς καθόλου ύπνο, δεν σταμάτησαν λεπτό να τη ψάχνουν, αν και απογοητεύτηκαν αρκετές φορές. Είδαμε και μεις για λίγο μαζί τους , πως το να ψάχνεις για τον πιστό φίλο που μόλις έχασες  σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά τη πόλη που ζείς. Κάθε δρόμο, στενάκι, κτίριο, πάρκο η δάσος. Από οικείο μέρος μεταμορφώνεται σε αφιλόξενο, οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα οι γειτονιές,τα σοκάκια.

Από την Νέα Ιωνία στη Νέα Φιλαδέλφεια, απο κεί στο Μαρούσι , μετά στο Γαλάτσι. Κάθε φορά που χτύπαγε το τηλέφωνο και κάπου κάποιοι κάτι είδαν , τα παιδιά ήταν εκεί τα επόμενα λεπτά. Με τα πόδια, με το αμάξι , με μηχανάκι. Άλλες φορές μαζί,άλλες χώρια.

Εντυπωσιακό το πόσοι φίλοι τους συμμετείχαν στη προσπάθεια αυτή ενεργά, αφίσσες,διαδρομές,κοινοποιήσεις, εξερεύνηση, φωνές με το όνομα Αέλια.

Πρίν σκεφτούν πως θα περάσουν το τρίτο βράδι μακριά , χτύπησε άλλη μια φορά το τηλέφωνο., και τώρα Φιλοθέη.

Το αυτοκίνητο δεν υπάρχει πια αφού καταστράφηκε τα ξημερώματα μετά από σύγκρουση από την εξάντληση (ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί κανείς)

Αλλά.., αυτό δεν τους πτόησε καθόλου,, ίσα ίσα θα έλεγα πως τους πείσμωσε περισσότερο. Το έβλεπα στα μάτια του Νίκου όταν μου εξιστορούσε το τι έγινε.

Αυτή τη φορά στη Φιλοθέη, σε μια πολυκατοικία , η Αέλια κρυμμένη από το πανικό της αφιλόξενης ζωής στο δρόμο περίμενε να ακούσει τη φωνή του Νίκου και από κει κατευθείαν στην αγκαλιά του!!

Η βδομάδα των Παθών μόλις τελείωσε και τώρα ήρθε η ώρα να ζήσουν όλοι και πάλι μαζί τις γιορτές που μόλις έχασαν.

Αλλά από αύριο, γιατί σήμερα πρέπει να ξεκουραστούν λίγο πρώτα,αγκαλιασμένοι χωρίς να λείπει κανένας αυτή τη φορά από το σπίτι τους..