Στην πολιτική για τα ζώα η Ελλάδα είναι ακόμα στον Μεσαίωνα

Την ανάγκη αλλαγής του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει η πολιτεία τα ζώα, καθώς και τη νομοθέτηση υπέρ τους, με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα, προτείνει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας Ειρήνη Μολφέση.

Αυστηρότητα στην κακοποίηση και την εγκατάλειψη των ζώων, καθώς και προγράμματα στείρωσης και υιοθεσιών αποτελούν το βασικό τρίπτυχο πάνω στο οποίο θα πρέπει να χτιστεί η όποια πολιτική για τα αδέσποτα. Η ίδια είναι βέβαιη ότι στην Ελλάδα λείπει, εκτός από τη σωστή νομοθεσία και την ευαισθησία των αρμόδιων υπουργών για τα ζώα, και η γενικότερη κουλτούρα συμπεριφοράς απέναντι στα… δύο θλιμμένα μάτια ενός εγκαταλελειμμένου σκυλιού στον δρόμο.

Το ζήτημα ανακινήθηκε όταν προ ημερών ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Πανούσης απέστειλε εγκύκλιο προς τις αστυνομικές διευθύνσεις για την προστασία των αδέσποτων καθώς και τη σύλληψη όσων τα κακοποιούν. «Η Αστυνομία οφείλει να συλλαμβάνει τους δράστες κακοποίησης ζώων, αλλά και να φροντίζει τα αδέσποτα μέχρι να βρουν στέγη», δήλωσε ο υπουργός.

«Είχαμε μία πρώτη πολύ καλή επαφή και τον εμπιστεύομαι. Είναι πολύ σωστός ο δρόμος στον οποίο βαδίζει. Και οι προκάτοχοί του ήταν σωστοί και έγινε η καλή αρχή με την Αστυνομία. Επί χρόνια δεν μπορούσες να καταγγείλεις κακοποίηση ζώου στην Αστυνομία. Ως επόμενη κίνηση πρέπει να στείλει εγκύκλιο που θα λέει ακριβώς στις αστυνομικές αρχές τι πρέπει να κάνουν. Είναι απαραίτητο τα αστυνομικά τμήματα να έχουν συγκεκριμένες οδηγίες, για να μην ερμηνεύουν κατά το δοκούν», λέει η Ειρήνη Μολφέση.

Ζεστή υποδοχή
Πέντε πανέμορφα «αδεσποτάκια» μας υποδέχθηκαν και ήταν παρόντα στη συνάντηση μαζί της, στο σπίτι της Ηρώδου Αττικού. Η σύντροφος του «πατριάρχη των τραπεζιτών» και ιδρυτή της Alpha Bank Γιάννη Κωστόπουλου είναι γεννημένη στο Παρίσι, κόρη Ελλήνων της Διασποράς, με ιδιαίτερη αγάπη και ευαισθησία για τα ζώα, που καλλιεργήθηκε από όταν ήταν μικρή.

«Η αγάπη για τα ζώα υπήρχε πάντα. Μεγαλώνοντας μετατράπηκε σε σεβασμό γι’ αυτά. Το σπίτι στο Παρίσι όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα ήταν μικρό και δεν είχαμε ζώο. Ετσι έπεφτα πάνω στα ζώα των φίλων. Ξεκίνησε μία εμμονή για να αποκτήσω δικό μου. Οι γονείς μου για χρόνια αντιστέκονταν. Ως παιδί έκανα απίστευτα πράγματα για να ενδώσουν», μας λέει η Ειρήνη Μολφέση, εξηγώντας το δικό της DNA, αυτό της αγάπης για τα ζώα: «Τελικά όταν ήμουν στα δέκα, μου χάρισε ένας φίλος των γονιών μου ένα σκυλάκι, ως επιβράβευση για ζωγραφιές που του είχα κάνει. Οι ζωγραφιές μου είχαν παντού παιδιά με σκυλιά. Ολη μου η εμμονή, διατυπώθηκε στο σχέδιο. Ετσι μπήκε στη ζωή μου ο πρώτος σκύλος».

Αφήνοντας το Παρίσι για την Αθήνα, η ίδια ήρθε αντιμέτωπη με πολύ διαφορετική κατάσταση: «Ηρθα στην Ελλάδα στα 25 μου κι αυτό που είδα δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που είχα ζήσει στη Γαλλία. Σκοτωμένα ζώα στους δρόμους, άλλα κακοποιημένα ή ακραία παραμελημένα… Δεν το χωρούσε ο νους μου και ακόμη, 25 χρόνια μετά, δεν έχω εξοικειωθεί με αυτό. Ευτυχώς, γιατί αυτό με ωθεί στη δράση.

Στην αρχή μάζεψα ένα, δύο, τρία… και προσπαθούσα να τους βρω σπίτι δεξιά και αριστερά. Πολύ σύντομα είδα ότι μόνη μου δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Εντάχθηκα σε μία φιλοζωική και σιγά σιγά άρχισε να μεγαλώνει η ιστορία και φτιάξαμε μεγάλο φορέα, την Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία».

Η έλλειψη παιδείας αλλά και… τιμωρίας κάνει πολύ εύκολη την εγκατάλειψη των ζώων στη χώρα μας: «Τα αφήνουν, γιατί στην ουσία τους το επιτρέπει ο νόμος, γιατί έχουμε έναν νόμο που είναι τρύπιος και ανεπαρκής. Περιέχει κάποιες καλές διατάξεις για την κακοποίηση και την αύξηση των ποινών. Ομως για τη διαχείριση των αδέσποτων, τον σεβασμό στα ζώα, τον έλεγχο του εμπορίου, ο νόμος είναι για πέταμα.

Θέλει καινούργιο, όχι φτιαγμένο από υπηρεσιακούς υπαλλήλους, αλλά από σοβαρούς νομικούς. Δεν χρειάζονται αυτοσχεδιασμοί, παρά να αντιγραφεί ένα πετυχημένο ευρωπαϊκό μοντέλο, όπως το γερμανικό ή το αυστριακό, που να βάζει σωστό ηθικό πλαίσιο.

Για μένα πρέπει να φύγει η αρμοδιότητα από τη συγκεκριμένη υπηρεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Είναι ακατάλληλη, οι υπάλληλοι δεν καταλαβαίνουν, χρόνια τώρα. Εχουν έμφυτη καχυποψία και έχθρα προς αυτούς που ασχολούνται με την προστασία των ζώων. Αυτή η νοοτροπία μας απομονώνει ως χώρα. Ακολουθούμε μοναχική πορεία. Στην πολιτική για τα ζώα η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στον Μεσαίωνα και η νομοθεσία μας είναι δυστυχώς κέλυφος χωρίς ουσία».

Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος
«Ξεπερασμένη νοοτροπία τα σημεία πώλησης ζώων»

«Οταν τα ζώα πουλιούνται στο μαγαζί και μπορείς να τα αγοράσεις σαν μπλουζάκι, με την ίδια ευκολία τα πετάς. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες απαγορεύεται ή αποφεύγεται η πώληση ζώων από καταστήματα. Για να αποκτήσεις ζώο απευθύνεσαι σε εκτροφέα, συνήθως εκτός πόλεως. Η διαδικασία από μόνη της φρενάρει τον καταναλωτισμό. Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζεις πληρώνοντας μία περιουσία όταν μπορείς να πάρεις ένα υπέροχο ζώο από ένα καταφύγιο.

Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σημεία πώλησης, είναι ξεπερασμένη νοοτροπία και επιπλέον δεν ελέγχεται ούτε η κατάσταση των ζώων, ούτε η προέλευσή τους. Και εκεί μας κοροϊδεύει ο νομοθέτης, μιλάει για προδιαγραφές και ελέγχους ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, ούτε καν προβλέπεται μηχανισμός ελέγχου».

Η κ. Μολφέση παραδέχεται ότι η κρίση έβγαλε περισσότερα αδέσποτα στον δρόμο και περιόρισε δραματικά τις δυνατότητες των φιλοζωικών οργανώσεων να στειρώνουν, λόγω έλλειψης χρημάτων. «Η φιλοζωία είναι πολιτικό θέμα», λέει η ίδια. Θέλει αποφάσεις και συνολική στρατηγική.

Σήμερα κοντά της βρίσκονται πέντε πρώην αδέσποτα. Η Τζόρα, ο Μουντζούρης, ο Λούπο, η Ουρίτσα κι ο Φιόγκο, με καταγωγή από Αθήνα, Σπέτσες, Αίγινα και Κόρινθο είναι οι αγάπες της Ειρήνης Μολφέση και του Γιάννη Κωστόπουλου, που είναι το ίδιο φιλόζωος με τη σύντροφό του.

«Εχει μεγάλη αγάπη κι εκείνος για τα ζώα», λέει η κ. Μολφέση, συμπληρώνοντας: «Αλλωστε δεν θα μπορούσαμε να ζούμε με πέντε σκυλιά αν δεν υπήρχε η ίδια αγάπη. Πάντως για να μεγαλώσει κανείς ένα κατοικίδιο, την απόφαση πρέπει να πάρει και να τη στηρίξει όλη η οικογένεια».

Ο γιος της Ειρήνης Μολφέση, ο 13χρονος σήμερα Φίλιππος, πήρε το ίδιο γονίδιο: «Ο Φίλιππος έχει μεγαλώσει με τα σκυλιά σαν αδέρφια του. Εχει τον δικό του πιο αγαπημένο και κοιμούνται αγκαλιά. Οταν γύρισα από το μαιευτήριο, κρατούσα τον Φίλιππο στην αγκαλιά και είχα κλείσει τα σκυλιά στο δωμάτιο. Αυτά κόντεψαν να ρίξουν την πόρτα, οπότε, λέω, δεν μπορεί να ζήσουμε έτσι, θα πρέπει να γίνει άμεσα η γνωριμία».

ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
Βρίσκουμε σπίτι σε 200 σκυλιά κάθε χρόνο

Το καταφύγιο των σκύλων στην Αίγινα, βρίσκεται σε ένα καταπράσινο τοπίο στην Παλαιοχώρα. Εκει περιθάλπτονται περισσότερα από 100 σκύλοι. Ετησίως γίνονται περί τις 200 υιοθεσίες. «Εχουμε καταπληκτική ομάδα στο καταφύγιο και πολύ δυνατό πρόγραμμα υιοθεσίας. Το 80% των ζώων που έχουμε υιοθετούνται στη Γερμανία. Συνεργαζόμαστε με αδελφό γερμανικό σωματείο που μας βοηθά πολύ ουσιαστικά. Οι Γερμανοι είναι οι πρώτοι που υιοθετούν ελληνικά σκυλιά, αλλά και από Ισπανία, Ρουμανία, Τουρκία. Ακολουθούνται συγκεκριμένοι κανόνες και πολύ αυστηρό πρωτόκολλο. Οι φωτογραφίες των ζώων αναρτώνται στο διαδίκτυο. Και ο ενδιαφερόμενος επικοινωνεί με το γερμανικό σωματείο που αναλαμβάνει τον έλεγχο του. Αν τον κρίνει κατάλληλο, τότε προχωρούμε στην υιοθεσία. Η γερμανική ομάδα αναλαμβάνει και τους μετέπειτα ελέγχους και λειτουργεί σαν δικλείδα ασφαλείας για ο,τιδήποτε μπορεί να προκύψει. Στόχος μας είναι να ταιριάξει το ζώο με μία οικογένεια».

ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ
bibian@pegasus.gr

Πηγή